ثبت شرکت

ثبت شرکت ها

ثبت شرکت:

قانون ثبت شرکت ها مصوب 1310 می باشد. به موجب نظامنامه اجرایی همین قانون دایره ای به نام «ثبت شرکت ها و علائم تجاری و اختراعات» تحت نظر ثبت کل مملکتی شکل گرفت که پس از آن به موجب آئین نامه 1327 تحت عنوان «اداره ثبت شرکت ها و علائم تجارتی و اختراعات» و پس از الحاق کشور ایران به کنوانسیون پاریس مصوب 1327 (برای حمایت از مالکیت صنعتی و تجارتی و کشاورزی) به عنوان «اداره کل ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی» با دو اداره «ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری» و «اداره مالکیت صنعتی» تشکیل گردید و اصلاحیه طرح اصلاحی آئین نامه ثبت شرکت ها مصوب 1340 در تاریخ 86/2/24 از جانب ریاست معظم قوه قضائیه به تصویب رسید و عملاً به دو اداره کل تبدیل گردید.

 

تعريف شرکت تجاری:

شرکت تجاری را می توان چنین تعریف کرد: «شرکت تجارتی، قراردادی است که به موجب آن دو یا چند نفر توافق می کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده های آنها تشکیل می شود، ایجاد کنند و به مؤسسه ای که برای انجام مقصود خاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم شوند.» ثبت شرکت ها از لحاظ معامله کنندگان با شرکت در درجه ای از اهمیت است که بدون اطلاع از وضعیت آن اغلب نمی توانند معامله کنند. زیرا کسی که قرارداد مهمی با شرکت منعقد می نماید یا معامله مهمی انجام می دهد باید بداند که سرمایه شرکت تا چه اندازه است و اختیار مدیران شرکت تا چه حدود بوده و بالاخره قدرت و توانایی این شخصیت حقوقی به چه میزان است.

 

معرفی انواع ثبت شرکت ها:

بر اساس ماده 16 قانون تجارت جمهوری اسلامی ایران و آیین‌نامه ابلاغ شده در این خصوص سازمان ثبت اسناد و املاک کشور مرجع ثبت شرکت می‌باشد. در این سازمان اداره کلی با نام «اداره کل ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی» وجود دارد. البته در کل مسئولیت بر عهده قوه قضائیه است. زیرا سازمان ثبت اسناد و املاک و به تبع آن کلیه ادارات و زیر مجموعه‌های آن به صورت ارگانیک با قوه قضائیه مرتبط می‌باشند.

هشدار